Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

"Τυλιγμένοι με το Φως της Πληροφορίας" / Τάσος Σαγρής
























Τυλιγμένοι με το φως της πληροφορίας, 
περιπλανώμενοι 
στις πλευρές του πρίσματος των δεδομένων, 
αντιδογματικοί ιεροκήρυκες της αστάθειας, 
νευροχημικοί επιστήμονες της μεταμόρφωσης, 
θεράποντες του επαναπρογραμματισμού, 
της ελεύθερης πρόσβασης… 
Εορταστές της έκστασης 
καθηλωμένοι μπροστά σε οθόνες υπολογιστών, 
ολοκληρώνουν πειράματα για την ροή της γνώσης, 
την καταστροφή των συνόρων, 
την απορύθμιση της επιβεβλημένης συνθήκης ασφάλειας, 
την εξαφάνιση της κυριαρχίας του νόμου της ανισότητας… 
Τριγωνομετρία των αντιφάσεων 
και διαμετρικοί χάρτες της ανέχειας, 
μαθηματικοί μετρητές της εξάντλησης βιοσυστημάτων, 
γεωμέτρες αναλυτές των κοινωνικών αντιθέσεων 
και της γενικευμένης αυταπάτης… 
Σχεδιαστές μιας εξόδου κινδύνου,
αρχιτέκτονες της καταστροφής,
βιολόγοι των δηλητηρίων 
και θεραπευτές κρίσεων πανικού… 
Νεαρά άτομα χωρίς μέλλον 
και ηλικιωμένοι χωρίς παρελθόν,
ιστορικά αντικείμενα, πρόσωπα χωρίς ιστορία… 
Χαρακτήρες χωρίς χαρακτήρα 
και προσωπικότητες άγνωστες 
από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης 

Δευτερόλεπτα μετά την αποσύνδεση 
είσαι πάλι κάποιος άλλος, 
δευτερόλεπτα μετά την απόλυση, 
είσαι άλλος, 
δευτερόλεπτα μετά την πυρπόληση, 
είσαι άλλος, 
δευτερόλεπτα μετά την φυλάκιση, την απέλαση, 
δευτερόλεπτα μετά την εκτέλεση, 
είσαι κάποιος άλλος… 

Οι δικλείδες ασφαλείας 
και οι προστατευτικές ασπίδες του παρόντος 
είναι ισχυρές και επικίνδυνες… 
Kαθώς το ανθρώπινο είδος 
βυθίζεται στην εργασιακή εξειδίκευση 
και την καταναλωτική διαβίωση,
…. ο λευκός θόρυβος 
της κοινωνικής καθημερινότητας, 
η παραληρηματική παρακολούθηση 
της αφιλτράριστης πληροφορίας, 
η αδυναμία συγκέντρωσης 
και οι μανιοκαταθλιπτικές εναλλαγές συναισθημάτων 
εμφανίζονται ως μηχανικά συλλογικά φαινόμενα… 
Η δουλικότητα του εργαζομένου 
εναλλάσσεται με τα ένστικτα του καταναλωτή, 
τα άγρια νυχτερινά πάθη 
μετατρέπονται σε ψεύτικα χαμόγελα, 
επιφανειακή ευγένεια 
και μάσκες καριέρας… 
H ερωτική συμπεριφορά 
εναλλάσσεται με στρατιωτικά παραγγέλματα 
και τα δολοφονικά ένστικτα 
γίνονται σκυφτοί ψίθυροι 
πίσω απ’ την πόρτα του manager των πωλήσεων… 

Ο θόρυβος της ζωής τυλίγει τις ελπίδες σαν πέπλο, 
οι ανάγκες σφίγγουν τις μέρες αποπληρωμής του δανείου, 
στο μέλλον δεν βρίσκεται τίποτα 
και το παρελθόν έχει πλέον τελείως χαθεί… 
Οι ψυχολογικοί κώδικες ανάλυσης του σώματος, 
έτσι όπως εφαρμόστηκαν στον 20ο αιώνα 
απέτυχαν να εξηγήσουν 
την ψυχολογία των υπαλλήλων 
που χρωστάνε ολόκληρη τη ζωή τους 
στην Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης 
και το ταμείο μιας εταιρίας… 

Ο ψυχολογικός χάρτης ενός ανθρώπου 
χάνεται μέσα στους ψυχολογικούς χάρτες 
όλων των άλλων ανθρώπων… 
Τα σύνορα ανάμεσα στα όντα είναι διάτρητα… 
Οι Κοινωνικοί Κώδικες σχεδιάζονται 
και επανασχεδιάζονται ξανά… 
Οι μηχανισμοί της αγοράς, 
οι μέθοδοι διαχείρισης επιχειρήσεων, 
οι οικονομικές μετρήσεις 
και τα σχέδια αύξησης της παραγωγικότητας των εργαζομένων, 
είναι πρωτόγονες επιστήμες ψυχολογικού ελέγχου 
και σωματικής εκμετάλλευσης 
που θα εκλείψουν 
μαζί με το τέλος του παρόντος πολιτισμού, 
χωρίς ποτέ να έχουν εξηγήσει 
σε όλους αυτούς που τις υπακούσαν κάποτε τυφλά, 
την ομορφιά 
και την εκστατική χαρά της ζωής του ανθρώπου 
στον περιπλανώμενο Πλανήτη 
που συνηθίσαμε να ονομάζουμε Γη… 

Τα γέλια της στιγμής είναι ευτυχία όταν όλοι γελάνε… 
Ο κάθε άνθρωπος πονά, 
εκεί ακριβώς που όλοι οι άλλοι πονάνε… 
Ο ψυχολογικός χάρτης ενός ανθρώπου χάνεται 
μέσα στους ψυχολογικούς χάρτες όλων των άλλων ανθρώπων… 
Ο κάθε άνθρωπος πονά, 
εκεί ακριβώς που και όλοι οι άλλοι πονάνε… 
Τα σύνορα ανάμεσα στα όντα είναι διάτρητα… 
Τα σύννεφα ταξιδεύουν στο άπειρο… 
Η Γη ταξιδεύει στο Διάστημα… 
Οι Κοινωνικοί Κώδικες σχεδιάζονται 
και επανασχεδιάζονται ξανά… 

Οι σχεδιαστές της Αυτονομίας 
εισχωρούν στις κατοικίες ασφαλείας 
μέσα από τις οθόνες των υπολογιστών 
και απευθύνουν τα αναιμικά σήματα τους 
στους υπνωτισμένους 
που φυλακίστηκαν σε μικροαστικά διαμερίσματα… 
Οι εξεγερμένοι πιθανολογούν ασάφεια, 
ελπίδες και αντιφάσεις σε μικρά υπόγεια κλαμπ, 
παράνομα rave party και επεισόδια με την αστυνομία… 
Οι εξερευνητές του αγνώστου στοχάζονται ακίνητοι, 
αποκλεισμένοι σε κατειλημμένα κτήρια 
και πολιτισμικά γκέτο… 
Οι αμυδρές θεωρητικές συντεταγμένες 
και τα ατελή γνωστικά συμπεράσματα 
της αυτόνομης σκέψης και της προσωπικής κριτικής ικανότητας 
διαχέονται στον ψηφιακό κόσμο 
και πολλαπλασιάζονται σαν ένας ιός 
που ήρθε με την ταχύτητα κεραυνού απ’ το διάστημα…, 
ζει και αναπτύσσεται 
όσο το παρόν κυρίαρχο σύστημα καταστρέφεται, πεθαίνει 
ή εξαλείφεται, 
χωρίς κανείς να γνωρίζει 
από πού ακριβώς εκπέμπεται το σήμα της εναντίωσης, 
από πού προέρχεται, που διαχέεται… 
και πιο το ακριβές σημείο 
της άμεσης καταστροφικής του επίδρασης… 

Η αυτόνομη σκέψη 
και η προσωπική κριτική ικανότητα 
είναι ένας Ιός που διαχέεται στην Γη 
με την ταχύτητα κεραυνού 
που ήρθε από τις άκρες του ψηφιακού διαστήματος… 
Χρησιμοποιεί άγνωστους κώδικες αξιών, 
μιλά γλώσσες αγνώστων συναισθημάτων, 
περιγράφει τις πιθανές επιλογές 
και τις βασικές ανάγκες με εκρηκτικούς τρόπους 
και απαιτεί από το καθένα 
την άμεση εγρήγορση και την κριτική ικανότητα 
που εκδηλώνεται 
όταν αντιμετωπίζεις ξαφνικά έναν τεράστιο κίνδυνο … 

Καθώς ο πλανήτης καταστρέφεται 
και το άτομο καταβυθίζεται 
στην υπνωτιστική ηλιθιότητα 
της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής κουλτούρας, 
οι Κοινωνικοί Κώδικες σχεδιάζονται … 
και επανασχεδιάζονται ξανά… 
Οι αμυδρές θεωρητικές συντεταγμένες 
και τα ατελή γνωστικά συμπεράσματα 
της αυτόνομης σκέψης 
και της προσωπικής κριτικής ικανότητας 
διαχέονται στον ψηφιακό κόσμο 
και πολλαπλασιάζονται 
σαν ένας ιός που χτύπησε 
με την ταχύτητα ενός κεραυνού 
την Γη από το διάστημα… 

Αν ήταν όλα να μείνουν 
έτσι όπως σχεδιάστηκαν να είναι 
θα ήμασταν ήδη όλοι νεκροί… 
και όμως δεν ήμασταν… 
Σχεδιαστές μιας εξόδου κινδύνου, 
αρχιτέκτονες της καταστροφής, 
βιολόγοι των δηλητηρίων 
και θεραπευτές κρίσεων πανικού… 
Νεαρά άτομα χωρίς μέλλον 
και ηλικιωμένοι χωρίς παρελθόν, 
ιστορικά αντικείμενα, 
πρόσωπα χωρίς ιστορία… 
Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν 
ότι τίποτα δεν θα αλλάξει ποτέ… 
και άρα είμαστε ήδη όλοι νεκροί…, 
κι όμως δεν είμαστε… 
Κάποιοι 
μπορεί να πιστεύουν 
ότι είμαστε όλοι … ήδη νεκροί… 
και όμως, κάποιοι δεν είμαστε… 




Τάσος Σαγρής / Κενό Δίκτυο // Αύγουστος 2008 / Μεξικό

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου